ফেচবুকত আমিযে বিভিন্ন ধৰণৰ আপডেটবোৰ দিও, সি ফ’টোৱে হওক বা লিখনিয়ে হওক আমি সাধাৰণতে আমাৰ ভাল লগা ফ’টোবোৰ দিও । কিছুমান যদি সফলতাৰ, কিছুমান সুখৰ মুহুৰ্তৰ বা কিছুমান আমাৰ সৃষ্টিশীল কৰ্মৰাজীৰ । ফেচবুকৰ আপডেট বা ষ্টেটাছ চাই যদিও ব্যক্তি গৰাকীৰ বিষয়ে এটা সামান্য ধাৰণা কৰিব পাৰি কিন্তু সেইখিনিয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে ব্যক্তিজনৰ পৰিছয় ডাঙি ধৰিব নোৱাৰে । আমি আমাৰ ভাল খবৰবোৰহে ফেচবুকত প্ৰকাশ কৰো- কিন্তু বিফলতাৰ খবৰবোৰ বা ভাল নলগা সময়বোৰৰ কথা সাধাৰণতে নিলিখো । কেতিয়াবা দুই এজন বন্ধুৱে লগ পালে কয়- তোৰ ফ’টোবোৰ বা তোৰ আপডেটবোৰ চাই থাকো, ভাল লাগে, হিংসাও হয় । মই সোধো – তহতে কিয় একো আপডেট নিদিয়া । সিহতে উত্তৰ দিয়ে, ‘আমাৰ আপডেট দিবলৈ একো নাই, সদায় একেই জীৱন’ । সিহতে যেন অলপ হতাশাবোধ অনুভৱ কৰে, কথাষাৰে কিন্তু মোক চিন্তিত কৰে । প্ৰত্যেক ব্যক্তিৰে দৈনন্দিন জীৱনত ভাল লগা-বেয়া লগা দিন থাকে, কিছুমান কথা আপোনাৰ বাবে সৰু যেন লাগিলেও আনৰ বাবে এয়া হয়তো ডাঙৰ কথা । মইযে অ’ফিছৰ কামত দিল্লিত যাওতে উঠা ফটোখন দিও, মিটিঙত বছৰ গালি খাই থকা ফটো খন নিদিও । চাকৰি পোৱা খবৰটো থিকে দিও কিন্তু চাকৰি যোৱা খবৰটো মই ফেচবুকত আপডেট নিদিও । যিদিনা ৰেষ্টুৰেণ্টত চিকেন-বিৰিয়ানী খাও তাৰ ফ’টো খন ভালকে দিও, কিন্তু বাকী কেইদিনযে ভাড়াঘৰত আলু-পিটিকা ভাত খাও তাৰ ফ’টো আমি নিদিও । এয়া হয়তো আমাৰ স্বভাৱগত অভ্যাস । আনৰ আপডেটবোৰ দেখি আমি হীনমান্যতা ভোগ কৰিব নালাগে, বা peer pressure ত পৰি নিজকে যদি আমি মূল্যায়ন কৰিব ধৰো আমি মানসিক ভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্থ হ’ম । ফেচবুক এটা সামাজিক মাধ্যম আৰু ই সকলোৰে বাবে । আপুনি নিজৰ কথা লিখক- সাহিত্যিক হ’ব নালাগে, বজাৰত যোৱা ফ’টোখন বা পথাৰত যোৱা ফটোখন বা অথবা তিনিআলিৰ আদ্দাৰ ফ’টোখনো হ’ব পাৰে ফেচবুকৰ আপডেট । গাঁৱৰ খবৰটো বা নতুনকৈ পঢ়া কিতাপৰ কোনোবা এটা লাইনো হ’ব পাৰে আপোনাৰ ফেচবুকৰ আপডেট  অথবা দুপৰীয়া ভাত খাই উঠি শীতৰ দুপৰীয়া নাক বজাই শুই থকা ফটোখনো ভাল আপডেট হ’ব পাৰে । ভাল ফটো ফেচবুকত দিবলৈ যদি কিবা নতুনকৈ ভাল কাম আৰম্ভ কৰে সেয়া হ’ব আটাইতকৈ যোগাত্মক খবৰ । লাইক-কমেণ্টৰ আশাত আপডেট নিদিব (Expectation always Hurts) । ফেচবুক এখন মুকলি সামাজিক মঞ্চ, বিনা দ্বিধাই আনৰ ক্ষতি নকৰাকৈ আপডেট দিয়ক, আপোনাক সজীৱ আৰু অশাবাদী কৰি তুলিব । সকলো খবৰেই নতুন খবৰ, প্ৰত্যেকখন ফ’টোৱেই নতুন ফ’টো ।