পুহৰ শীততকৈ জেঠমহীয়া ৰ’দ ভাল লাগে মোৰ, বৰষুণ আহে প্ৰতিশ্ৰুতি লৈ, ফুলে গোলাপৰ ফুল, দীঘল দিনে এলাহ খেদে, বাজে জীৱনৰ কল্লোল।

আশা আছে বাবেই- জীৱন আছে, আশা আছে বাবেই- আমি আছো, আবেলিৰ বেলিক পশ্চিমলৈ ঠেলি- জীৱন যাপন নহয়- উদযাপন কাৰিছো ।

আশা আছে বাবেই- জীৱন আছে, আশা আছে বাবেই- আমি আছো, আবেলিৰ বেলিক পশ্চিমলৈ ঠেলি- জীৱন যাপন নহয়- উদযাপন কাৰিছো ।

স্মাৰ্টফোনত ধৰ্ষিত হয় নিশাৰ বাংময়ী কবিতা, শেলুৱৈ ধৰা স্মৃতিৰ কাৰেঙত সান্ধ্য ভ্ৰমনৰ বিলাসিতা ।

স্মাৰ্টফোনত ধৰ্ষিত হয় নিশাৰ বাংময়ী কবিতা, শেলুৱৈ ধৰা স্মৃতিৰ কাৰেঙত সান্ধ্য ভ্ৰমনৰ বিলাসিতা ।

বসন্তৰ ৰাগীত মাতাল জীৱকুল গুনগুনাই সেউজীয়া গান, বৰষুণৰ পানী জীৱনদায়িনী প্ৰকৃতিৰ অমিয়া দান ।

যদি ঈশ্বৰ আছে তেন্তে কিয় ভূলুণ্ঠিত হয় মানৱতা আৰু ধৰ্ষিতা হয় নাৰী, তেওঁ কলে- ঈশ্বৰৰ আদালতৰ পৰা বাচি নাযায় কোনো অপৰাধকাৰী ।

বেশ্যাজনে শৰীৰ বেছি পেটৰ ভোক গুচাই আৰু ঘোচখোৰে  বেপাৰ কৰি ইটাৰ দালান সজায় ।

লাজত লুকাই বন্ধ কোঠাত শৰীৰ বেছে বেশ্যাই, দিনৰ পোহৰতে টেবুলৰ তলেৰে দৰদাম কৰে ঘোচখোৰ কেৰানী আৰু বিষয়াই ।

এজনে পঢ়িছে ভাগৱত গীতা, আনজনে পঢ়িছে কোৰাণ, জন্মসূত্ৰে পাই জানো কোনোবাই ধৰ্মৰ জ্ঞান আৰু নিচান !