হিন্দী বিষয় যদি বিদ্যালয়ত বাধ্যতামূলক হয় তেন্তে অসমীয়া ভাষাৰ ওপৰত হ’ব ই আগ্ৰাসন আৰু অসমীয়া ভাষা ধংসৰ ষৰযন্ত্ৰ। সেয়েহে বহুতেই হিন্দী ভাষাৰ বিৰোধিতা কৰিছে। ইংৰাজী ভাষা আমাৰ নিজৰটো নহয়েই আমাৰ দেশৰো নহয়। ইংৰাজী ভাষা শিক্ষা বাধ্যতামূলকেই নহয় বহুতে পঢ়াৰ মাধ্যম হিচাপেও ইয়াক লয়। বৃটিছৰ পৰা দেশে স্বাধীনতা লাভ কৰা ৭৫ বছৰ হৈ গ’ল কিন্তু ইংৰাজী ভাষা শিক্ষাক আমি পাশ্চ্যাত্যৰ আগ্ৰাসন বুলি মানি লব নোখোজো। কেৰিয়াৰৰ দিশৰ পৰা চাবলৈ গ’লে ভাষা শিক্ষাৰ আজিৰ তাৰিখত বহুত গুৰুত্ব ইংৰাজী, হিন্দীৰ উপৰিও জাৰ্মান, চীন, ৰাছিয়ান, ফৰাচী, স্পেনিছ আদি ভাষা বহু ল’ৰা-ছোৱালীয়ে শিকিব আৰম্ভ কৰিছে। অৱশ্যে আমাৰ অসমৰ ল’ৰা-ছোৱালী এই ক্ষেত্ৰত পিছপৰি আছে। বিশ্বৰ ৪.৯ শতাংশ মানুহে ইংৰাজী কয় আৰু ৪.৪ শতাংশ মানুহে হিন্দী ভাষা কয়। কোম্পেনী সমূহৰ বাবে আমাৰ দৰে জনস্ংখ্যাবহুল দেশসমূহ এখন বিশাল মাৰ্কেট আৰু বিশ্বৰ ডাঙৰ ডাঙৰ কোম্পেনীসমূহে ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যত নিজৰ উদ্যোগ আদি স্থাপন কৰিছে। সেইবোৰ কাৰণত ইংৰাজীৰ লগতে হিন্দীভাষাতো জনা জৰুৰী হৈ পৰিছে। হিন্দী ৰাষ্ট্ৰভাষা হয়নে নহয় সেয়া বিতৰ্কত মই সোমাব নোখোজো, কিন্তু ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যৰ বাহিৰেও, পাকিস্তান, বাংলাদেশ, নেপাল, ভুটান, মৰিচাছ, শ্ৰীলংকা আদি দেশত হিন্দী ভাষা কৈ চলিব পাৰি আৰু বিভিন্ন ভাৰতীয় কোম্পেনীয়ে তাত উদ্যোগ স্থাপন কৰিছে। মই মনে প্ৰাণে বিচাৰো অসমীয়া ভাষা জগত সভালৈ যাওক। আপুনি যদি হিন্দী ভাষা পঢ়ে আৰু শিকে অসমীয়া ভাষাৰ একো ক্ষতি নহয়, যিদৰে ইংৰাজী মাধ্যমত পঢ়িলে ক্ষতি হোৱা নাই। অৱশ্যে নিজৰ ভাষাক যদি আমি ভাল নাপাও ভগৱানেও বচাব নোৱাৰে আমাৰ ভাষাক।