যোৱা দুদিনমানৰ পৰা প্ৰচণ্ড ককালৰ বিষ, ভালদৰে ঠিয় হ’ব পৰা নাই । হালিব নোৱাৰো, না ভালদৰে বহিব পাৰিছো- না শুব পাৰিছো, বাগৰ সলাবলৈয়ো কষ্টকৰ । ককালখন যে ইমান শৰীৰৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ যোৱাকালিলৈ ভাৱিবই পৰা নাছিলো, ঈশ্বৰে দিয়া এই ককালখন যদি কোঙা হৈ পৰে জীৱনটোৱে কোঙা হৈ পৰিব । যেতিয়ালৈকে ভালে আছিল তাৰ আমি যত্ন নললো, কেতিয়াবা হয়তো অত্যাচাৰ কৰিলো আৰু এতিয়া কান্দি থাকিলে জানো মোৰ ককাল খন ঠিক হ’ব । মোৰ ককালৰ বিষটো এটা উদাহৰণহে মাত্ৰ । আমাৰ যে শৰীৰৰ বিভিন্ন অংগ প্ৰত্যংগবোৰ চলি আছে- আপোনাক একো অসুবিধা নিদিয়াকৈ আপোনাৰ নিত্য প্ৰয়োজনীয় কামবোৰ কৰি গৈছে আপুনি কেতিয়াবা ইয়াক অনুভৱ কৰিব চেষ্টা কৰিছেনে । চকু দুটা মুদি অলপ সময়ৰ বাবে অনুভৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰকছোন । দিব্যাংগজনলৈ মোৰ সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম জনাই কৈছো- যিসকলৰ হাত-ভৰি, চকু-কাণ, ককাল-পিঠি ইত্যাদি সুষ্ঠ তেওলোকে বিশ্বাস কৰক- আপোনালোকৰ হাতত হয়তো সুখৰ চাবিকাঠি পাত লগতে আছে । সিদিনা ডাক্টৰক দেখুৱাব যাওতে মোক কৈছে- যদি লাইফ- ষ্টাইল সলনি নকৰে এই ককালৰ বিষ আৰু চিৰজীৱন থাকি যাব । অলপ ব্যায়াম কৰক, বহু সময় কম্পিউটাৰ লৈ বহি থাকিবলগীয়া হলে কমেও প্ৰতি এক ঘণ্টাৰ মূৰে মূৰে থিয় হৈ অলপ শৰীৰটো চলাচল কৰক বা খোজ কাঢ়ক । আজি অধিক কাম কৰিবলৈ বা অধিক উপাৰ্জন কৰিবলৈ যদি নিজৰ বাবে সময় নুলিয়াই পিছত অনুতাপ কৰি লাভ নাই । এদিন আপোনাৰ শৰীৰৰ অংগ প্ৰত্যংগবোৰে আপোনাৰ নিজৰ ভুলৰ বাবেই আপোনাক সহায় কৰিব নোৱাৰা হ’ব । কাম থাকিবই- কামৰ শেষ নাই, আপুনি বেমাৰত পৰিলে বা আপুনি ঘূনীয়া হলে আপোনাৰ বছে আপোনাক বচাব নোৱাৰে- নিজেই নিজক সুষ্ঠ কৰি ৰাখিব লাগিব । সন্তুলিত খাদ্য, টোপনি, শৰীৰ চৰ্চা আৰু অলপ মুকলি বায়ু জীৱনৰ বাবে বহু প্ৰয়োজন । আহহ ……. বিষটো মোৰ বেছি হৈ আহিছে- আৰু লিখাৰ ধৈৰ্য্য নাই । নিজৰ বাবে,  নিজৰ শৰীৰৰ বাবে আৰু নিজৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে নিজৰ কথা অলপ ভাৱক ।