আপোনালোকৰ কেতিয়াবা এনেকুৱা অভিজ্ঞতা হৈছেনে নাই নাজানো , ভাৱিলে হাঁহিওঁ উঠে, লাজো লাগে তথাপিওঁ লিখিছো- কবলৈ আখেজা আখেজা লগা নিজৰ কিছু অভিজ্ঞতা ।

প্ৰথম চাকৰিত জইন কৰি এবাৰ আমি চাৰিজন মান বন্ধু পুনেৰ ৰেষ্টুৰেণ্ট এখন্তত খাব সোমালো । অলপ দামী আৰু অভিজাত ৰেষ্টুৰেণ্ট বুলি নাম আছে সেইখন ৰেষ্টুৰেণ্টৰ । সোমাই দেখিলো মানুহবোৰ অলপ ফিট-ফাট হৈ আহিছে, আমিওঁ ভাল কাপোৰে পিন্ধিছো যদিওঁ কিবাযেন মিলা নাই । যিনহওঁক আমি চাৰিজনে এখন টেবুলত একেলগে বহিলো । বন্ধু চাৰিজন আমি ঝাৰখণ্ডৰ, অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ, মহাৰাষ্ট্ৰ আৰু মই অসমৰ । গাওঁৰ নিম্ন মধ্যবিত্ত পৰিয়ালৰ লৰা  আমি আটাইকেইজন । মেনু আহিল- ভৱাতকৈ বহুত বেছি দাম, অলপ কম দাম চাই দুবিধ মান আইটেম অৰ্ডাৰ কৰিলো । খোৱাৰ শেষত একোটা বাতিত গৰম পানী আৰু গোলকৈ কটা নেমুটেঙাৰ এটা টুকুৰা আহিল ।  চাৰিওঁপিনে চালো- বাকী মানুহবোৰ ব্যস্ত । আমাৰ মাজৰ এজনে কলে- মাংস খোৱাৰ পিছত নেমু খাব লাগে, সেয়ে চাগে চিকেন আইটেম খোৱাৰ পিছত লগত নেমু ফ্ৰী দিছে । আমিওঁ তাৰ যুক্তিত পতিয়ন গলো, চাৰিওঁজনে গৰমপানীত নেমুটেঙা চেপি বাতিৰে পি খালো । বিল দি গুচি আহিলো, বহুদিন পিছতহে আমি গ’ম পালো নেমুৰে সৈতে গৰম পানীৰ বাতি হাত ধুবৰ বাবে দিছিলে ।

জনা হোৱাৰে পৰা জন্মদিন পালন কৰি অহা হৈছে ঘৰত, জন্মদিনৰ দিনা সাধাৰণতে আমাৰ ঘৰত বুট-মগুৰ শৰাই আগবঢ়োৱা হয়, কেক কটা হোৱা নাই । অইনৰ কেক কটা জন্মদিনত কেবাবাৰো উপস্থিত আছো যদিওঁ নিয়ম-কানুন বা আদব-কায়দা বোৰ ভালদৰে নাজানো । এবাৰ মোৰ জন্মদিনতো সতীৰ্থ সকলে কেকৰ ব্যৱস্থা কৰিলে । মোৰ অলপ অসহজ লাগিল, তথাপিওঁ জ্বলি থকা কেণ্ডেল ডাল নুমুৱাই কেকটো কাটিলো । কেকৰ প্ৰথম টুকুৰাটো কাটি মই নিজে মুখত ভৰালো, বাকীবোৰেওঁ একো নকলে  । পিছতহে মই মন কৰিলো- কেক কটাজনে প্ৰথম কেক টুকুৰা কাটি অন্য কাৰোবাক খুৱাই দিয়ে, তাৰ পিছতহে তেওঁক কোনোবাই খুৱাই দিয়ে । ভাৱিলে কথাবোৰ এতিয়াওঁ নিজৰে লাজ লাগে ।

হিন্দী-ইংৰাজী ভাষাত কথা পাতিবলৈ দিলে আমাৰ টেনশ্যন হৈ যায় । এবাৰ কলেজৰ প্ৰগ্ৰেম এটাত বাৰানসী হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ত গৈছিলো । এজন উত্তৰ ভাৰতীয় ছাত্ৰই সুধিলে- ‘আপলোগোকা আছাম মে বহুত বাঢ় হ্যোটা হেই ন্যা’, মই উত্তৰ দি গ’লো- ‘হা গুৱাহাটী মে বহুত বাৰ হেই, য়ে য়ুথ কে লিয়ে প্ৰবলেম হেইন, ব্লা ব্লা ব্লা’ । সি বিশেষ একো ধৰিব নোৱাৰিলে, একেলগে যোৱা গুৱাহাটীৰ বন্ধু এজনে কলে- ‘বাঢ়’ মানে বানপানী, মদ খোৱা বাৰ নহয় । ইংৰাজীতটো এনেকুৱা বিভ্ৰান্তিৰ কথা কলে শেষে নহ’ব । এবাৰ বৃটিছ ক্লায়েণ্ট এজনৰ লগত কাম কৰি থাকোতে ভুল হ’ল, ক্লায়েণ্টজনৰ খং উঠিছে, মই কব লাগিছিলে ‘আই এপোলোজাইছ’ ( I apologize বা মই ভুলৰ বাবে ক্ষমা বিচাৰিছো ) মই কলো ‘ আই এপ্ৰিছিয়েট’ ( I appreciate বা মই প্ৰশংসা কৰিছো ) । ক্লায়েণ্ট জন খঙত টিঙিৰি টুলা হ’ল, মোৰ প্ৰজেক্ট মেনেজাৰ দৌৰি আহিল, মোৰ চাকৰি কোনোৰকম বাচিল ।

প্ৰথম যেতিয়া ৱেষ্টাৰ্ণ টইলেত শৌচ কৰিব লগীয়া হ’ল, ভিতৰত সোমাই কি কৰো কি নকৰো অৱস্থা হ’ল । দুবাৰ মান ভাৱিলো- থিয় হৈ শৌচ কৰিব লাগে চাগে, কিন্তু শৌচ কৰাৰ সুখকণ নাপালো । পিছত দুইভৰি উঠাই পিছফালে থকা পানীৰ টেংকিটোত হাতেৰে ধৰি বহিব ধৰিলো । তেতিয়াৰ দিনত গুগল বা ইউটিউব ইমান সহজতে পোৱা নাছিলো, নহলে চাগে ইমান দুৰ্দশা নহ’লহেতেন ।